Op de valreep heb ik het dan toch niet gered... ziek! Op de dag van ons strandbezoek die ik eerder beschreef heb ik waarschijnlijk een zonnesteek opgelopen. Dat uurtje in de branding zonder petje kon mijn kale k..kop niet verdragen. Maar het is een combinatie van een eventuele zonnesteek, eten en een verkoudheid, opgelopen door de vele airco's en ventilatoren. Ik heb dus koppijn, duizeligheid, af en toe diar... een maag die bijna omdraait, spierpijn, moeilijk slapen, ben gewoon vermoeid, alsof ik een aantal kubieke meter grond uitgegraven heb.

Dus ik heb eigenlijk niet veel meer te vermelden. We zijn nog naar Ubud geweest, naar de plaatselijke markt. Gisteren nog naar het strand, alwaar Gaby en Marvin nog gezwommen hebben. Ik bleef liever op het droge. Vandaag zijn we weer terugevlogen naar Jakarta, nog een nachtje bij Marrik thuis en dan naar huis! Nog 2x starten en landen, dan staan we op Schiphol.

Dus woensdagmiddag rond 12.00 uur zullen we weer in good old Venlo zijn. Dit is dan de laatste bijdrage op deze weblog, dadelijk proberen te slapen want morgen zitten we weer meer dan een half etmaal aan een stuk in het vliegtuig..

een van de diverse grote standbeelden op verkeerspleinen op Bali

ons hotel op Bali, groot, mooie tuin, langgerekt zwembad, tennisbaan, fitnesscenter enz.

een balinese danseres

vissersbootje

Iron man on the beach

Marvin's talent om vriend(innet)jes te maken

een van de duizenden grote en kleine tempels op Bali

openbaar vervoer op Bali

Een waternimf houdt alles in de gaten








souvenirverkoopster op de markt in Ubud, ze moet overigens nog iets meer meeslepen, ongewild.

even terzijde

Nu heb ik 3 dagen meteen gepubliceerd, dus kijk ff rechts in het archief! Even nog over het huis waar we nu verblijven. Dit is van Henri, een van zijn vele huizen en appartementen die hij over de hele wereld heeft. Hij is een succesvol zakenman in verschillende branches. Als ik de megajackpot zou winnen, dan zou ik alsnog een armoedzaaier zijn vergeleken met hem... (ben ik zowieso al) Hij heeft de hand geschud van Bill Clinton toen die nog president was en zijn vader was hoofd van de Indonesische geheime dienst...

In ieder geval is dit huis van alle gemakken voorzien, eigen personeel, zwembad, diverse badkamers, grote vertrekken en voor Marvin genoeg hagedissen. Zelfs meerdere gekko's. Marvin heeft ook lol met de kinderen van de chauffeur en buurtkinderen. En dan nog 3 dikke auto's in de garage, maar dat is iets waar ik natuurlijk op kick. Straks gaan we naar een hotel voor de laatste paar dagen, maar nog altijd met het gemak dat we van Henri's chauffeur gebruik kunnen maken. Van Bali gaan we dan weer naar Jakarta waar we nog 1 dag blijven voordat we echt naar huis gaan. Dan hebben we in totaal 9 vluchten gemaakt, dus niet als retour gerekend!!

linker gedeelte van het huis

het zwembad

Marvin verveelt zich niet

De mercedes, de toyota heb ik nog ergens opgeslagen op de ext.HD

Marvin zit al

De BMW

woensdag 11 augustus, Kuta beach

Vandaag waren we op Kuta Beach, het costa del sol van Bali. Veel surfers en hoge golven. Marvin vond het prachtig, eindelijk echt in zee! Gaby en oma werden ondertussen omgeven door venters, masseuses en ander verkoopvolk. Oma liet zich de benen en voeten masseren en Gaby probeerde de rest af te wimpelen. We werden trouwens naar het strand gebracht door Henri in zijn mercedes. Zie hier voor voorbeelden van deze auto (voor de liefhebbers):http://www.autozine.nl/slideshow/slideshow.php?fk=12246#fotos
's Avonds gingen we naar een tempel in zee kijken terwijl de zon rood wegzonk achter de horizon. (romantisch verteld he?) Als afsluiting uit eten en nog na chillen in een restaurant die je wel eens in chique tijdschriften ziet staan over verre landen. We zaten op een terras met brede bankstellen en comfortabele stoelen, direct aan de rijstvelden.

Met ware doodsverachting wacht Marvin de volgende golf af. Lisanne, dit was ook wat voor jou geweest;-)

Neptunus

het waren hoge golven

dinsdag 10 augustus Tempels en apen

We hebben geluk wat vervoer betreft, de chauffeur van Henri rijdt ons overal heen. We hebben de keuze uit een Toyota minivan voor 7 personen met automatische deuren en de nodige toeters en bellen, een Mercedes terrreinwagen, hier passen ook 7 man in en een BMW 7 serie. Waarom dan nog een taxi huren? De mercedes is zo'n jeep-achtig geval, maar dan een paar maatjes groter.

Vandaag zijn we naar een kratermeer geweest, waar tempels in het water liggen. Bali heeft een gemengde godsdienst van Hindoeisme en boeddisme, dat is overal goed zichtbaar vanwege de vele tempels en altaren. Iedereen hier heeft thuis wel een altaartje in de tuin. Bij het kratermeer waren we nog op tijd, want even later begon het te regenen. We verlieten de bergen en al snel kwam het zonnetje terug. Nu gingen we de apentempel bezoeken. Deze apen zijn hebberig, als je niet oppast grijpen ze het eten uit je hand. Dat gebeurde ook bij iemand, een volle zak chips verdween in de bomen. Ook bij ons trouwens, toen we vertrokken had de chauffeur alvast de deuren van de auto open gemaakt. Toen we in wilde stappen vloog een aap de auto uit, met onze koekjes in zijn handen.Verder waren er vliegende honden, hele grote vleermuizen. Honden of muizen, ze hadden in ieder geval echte hondenkoppen! We mochten deze schattige beestjes vasthouden en de fles geven!

maandag 9 augustus, Bali !

De aankomst was zondagavond laat, dus toen we op ons logeeradres van Henri aankwamen gingen we snel naar bed. Henri is een kennis van Marc en Susi, hier blijven we 4 nachten slapen.

Maandag was de dag van verkennen en eerste indrukken. Net als in de rest van Indonesie is ook hier het verkeer chaotisch. Het is het Lloret deMar van Indonesie, en dan vooral de plaats Kuta. Veel Australiers, maar ook veel Fransen en Spanjaarden en Nederlanders zijn hier te vinden. De golven zijn hier hoog, dus veel gebruinde en gespierde sunnyboys die komen surfen. Ook mooie strakke surfbabes natuurlijk. En ik natuurlijk als halfgod daartussen.

blauwe luchten, strand, de zee...

de eerste dag op Bali pootje baden

doar zien ze dan

de fotograaf zelf belicht...

surfing the waves

zon is onder

zaterdag 7 augustus Yogjakarta

Ik houd het kort wat de laatste 4 dagen betreft, ik zit aan de pc in het hotel en time is money, elke minuut 1000 rupia! Ik probeerde foto's te uploaden, maar het is hier allemaal zo traag... toen heb ik de foto's extra verkleind, maar de helft lukt hier gewoon niet. Daarom maar een kleine indruk wat foto's betreft. We zijn naar het paleis van de Sultan geweest, waar we o.a. hebben gekeken naar dans en muziek. Een schone indonesische in klederdracht die op gamelanmuziek danstte. Marvin is hier best wel populair, overal wordt hij vooral door de dames gepungelt. Net als wij hier een klein indisch jongetje schattig vinden, zo vinden ze in Indonesie Marvin een moppie. We zijn op de tempel van Borobudur geweest, waar hij steeds weer op de foto moest met jan en alleman. Eigenlijk had hij geld moeten vragen, 10000 rupia voor elke foto!

In het hotel en vooral in het zwembad heeft Marvin geen moeite om contact te maken met andere gasten. Hij praat de mensen gewoon aan, spaans, indonesich, maakt niet uit. Hij kreeg zelfs een indonesische jongen van een jaar of 17 zo ver om mee op hagedissenjacht te gaan. Het is hier vergeven van de hagedissen. Het vervoer gaat hier o.a. met fietstaxi's, daar hebben we regelmatig in gezeten. Ook hebben we wat rijstvelden bekeken, maar die gaan we op Bali zien, morgen vliegen we daarheen. Ik vergeet nu heel veel te schrijven, maar de klok tikt en mijn beurs wordt steeds dunner. Op Bali probeer ik wel weer wat te updaten! (en hopelijk de foto's te uploaden die ik nog van plan was!)

grootste boedha tempel

Marvin op het hoogste punt van de tempel in Borobudur

uitzicht vanaf de grootste boedhatempel ter wereld, nabij Yogjakarta

Onkruid wieden in de rijstvelden Sunarsi, 4e van rechts. Het foster parents kind van oma. Nu natuurlijk niet meer, ze staat al "op eigen benen"

dinsdag 3 augustus

Op safari. Richting Bogor vertrokken, 40km buiten Jakarta. We reden over een fatsoenlijk stuk autsnelweg, maar zodra je door een stad of dorp rijdt, zit je weer muurvast in het verkeer in smalle straatjes. Hiermee bedoel ik eigenlijk de hoofdweg, een smalle straat dwars door de centrum(s). Onafgebroken rijen winkeltjes en kraampjes, krotjes enz. Overal bedelaars en venters die, zodra het verkeer vast staat, hun slag proberen te slaan. De bestemming, een safaripark, ligt hoog in de bergen, of beter gezegd, heuvels. Qua hoogte een beetje Eifel-achtig, hoewel ik denk dat de werkelijke hoogte boven zeeniveau toch veel hoger is. Hier was het aangenaam koel, met op het laatst zelfs regen. Marc had al gewaarschuwd voor regen, het schijnt er altijd elke dag te regenen. We reden het park in met eigen vervoer. De ramen werden afgelikt door zebra's, lama's, buffels en de struisvogel wilde achter het stuur. Tijgers, leeuwen en de hele standaard beestenboel hebben we gehad. Daarna weer terug richting Jakarta, met hetzelfde uitzicht als voorheen beschreven, dit keer met enkele bedelaars zonder benen. In Bogor hebben we de residentie van de gouveneur-generaal uit de Nederlandse periode bezocht. Dit verblijf werd "Buitenzorg" genoemd. Het is een gigantisch landgoed, met vijvers en parken, veel soorten planten en bomen. Hier is een stukje te lezen over Bogor: http://www.travelmarker.nl/bestemmingen/azie/indonesie/bezienswaardigheden/bogor.htm

Toen we 's avonds tegugkwamen ging Marvin voor de afwisseling op hagedissenjacht samen met zijn vriendjes in uniform. Op de foto zijn ze al afgepeigerd, behalve Marvin, die inspecteert de brievenbus.

Zo, morgen gaan we naar Yogyakarta, de culturele hoofdstad van Java en vandaar uit naar Bali. Waarschijnlijk zal ik daar de komende 13 dagen niet de kans krijgen om deze weblog bij te houden. Maar, you'll never know! Dus, af en toe deze weblog checken!

bloemetjes in Buitenzorg

Marc, Wagiman en Marvin in Buitenzorg

teigetje

nijlpaard

goed zo! een zebra!

maandag 2 augustus

Vandaag gingen we een kijkje nemen op Marc zijn kantoor, daarna was de haven aan de beurt. Marc zijn kantoor is op de 20ste verdieping van een hoog kantorencomplex. Het uitzicht over Jakarta is prachtig. De haven was lastig te bereiken, er waren wegwerkzaamheden en die waren niet van deze tijd. Toen we eindelijk bij de boten uitstapten, kwamen de venters al op ons af gezwermd. Ik heb een van hen gelukkig gemaakt door teveel te betalen voor handgemaakte ansichtkaarten. Van hier uit hebben we het oude Batavia bezocht, dit Batavia schitterde door verval. De eens zo mooie herenhuizen en pakhuizen waren nogal bouwvallig. Restauratie is voor Indonesie te duur, blijkt. Verder ging het naar het Erasmushuis, bij de Nederlandse ambassade. Hier hebben we wat gegeten waarna we weer eens een Mall bezocht hebben. In elke Mall staan wel autodealers te pronken, maar in deze Mall waren het Bentley en Jaguar, met auto's die voor de normale sterveling onbereikbaar zijn. 's Avonds hebben we in een Deutsche Stube schnitzel mit pommes gegessen, ich aber hatte eine Steak bestellt, jawohl!

Als je denkt dat ik steeds de puntjes op de e vergeet, dan komt dat doordat het hier niet lukt in Indonesie. Shift, aanhalingstekens en de e toetsen, werkt hier niet.

Marc zijn kantoor

uizicht vanuit Marc zijn kantoor

een oud pakhuis in verval

Een matroos zit tegen de boeg van een ander schip een sigaretje te paffen

Het oude stadshuis van de "Hollanders" aan de haven in Jakarta

zondag 1 augustus

Zondag was familiedag. Susi had een lopend buffet klaargemaakt zodat niemand vandaag honger zou krijgen. Vooral de meiden en dames zaten kaartspellen te spelen terwijl Marvin met de jongens het zwembad indook. Ik ging met Dimas en Itur naar een fotozaak. Hier was het BEREDRUK, op zondag. Itur wilde een camera kopen. Zijn interesse ging uit naar de Canon 500 of 550d. Uiteindelijk werd het de Canon 1000d, als kit. Hij liet zich uitgebreid informeren en ging niet blind kopen zoals de meeste Indonesiers hier. Hij had al diverse canonlenzen thuis van zijn oude camera.

Juist Arthur, dezelfde als jij hebt! Kosten hier, 350 euro. Natuurlijk heb ik internet geraadpleegt en in Duitsland krijg je hem al voor 359,- euro, ook met lens. Indonesiers willen het beste van het beste hebben. Zonder kennis van wat dan ook kopen ze hier camera's die in Nederland alleen maar door professionele fotografen gekocht zouden worden. Je ziet hier hoofdzakelijk dan ook alleen de topmodellen van Canon en Nikon in de vitrine staan. Elk ander merk hebben ze niet, of staan ergens in een verdomhoekje. In de grote Malls hebben vooral Sony en Samsung hun eigen winkels, die verkopen hun eigen (camera)merk. De prijzen zijn het niet waard om ze hier te kopen.

Marvin met het dochtertje van Dita. Dita is een nicht van Susi.

Gaby doet een kaartspel met een aantal nichtjes en neefje van Susi